Wiersz o żołnierzu :]

Jam autorem tego wiersza... Chyba najbardziej mi się podoba z tych wszystkich, które kiedyś napisałem Smile

(2006-08-19 00:49:31)

Widzieliście to?! Szybko! Patrzcie!
Znikło...
Było takie piękne... jasne...
Przypomniało mi żołnierza,
Który w kierunku zmierza
Północnym...
Silny, odważny, wytrzymały...
Mądry, przystojny i nie taki mały
Na jakiego wygląda.
"Co małe to piękne"
Nie zawsze to prawda,
Lecz w tym przypadku
Dobrze się sprawdza,
Dobrze pasuje do tego człowieka,
Który dąży drogą do domu,
Gdzie nie brak pożywienia,
Nie brak miłości,
Szczęścia, zaufania,
Pięknej żony i jej sprzątnia.

Doszedł... zmęczony...
Nieogolony... Wybiegł przed dom,
Krzyknął z radości
Nie bolały już go te dwie złamane kości,
Które uszkodził na polu bitwy...
Żona...
Puściła wszystko co w rękach trzymała,
Podbiegła do męża
Gardło mu ściskała.
Za nią dzieci...
Syn dzielny, wspaniały
Po tacie...
A córka? Przepiękna,
Z domu wyskoczyła,
Włosy swe czarne na plecy zarzuciła
I biegła przez podwórze
Ile sił w nogach...
Oczy jej piękne, czarne jak węgiel
Odbijały słonća promienie na wszystkie strony świata...

Wszedł ojciec do domu,
Łzy mu pociekły.
Dawno tu nie był,
Dzieci uklękły...
Matka całuje męża swojego...
Całego brudnego...
Ale szczęśliwego...
Po takiej podróży
Wyzwaniu niemałym
Każdy czułby się jak jakiś wspaniały,
Lecz tylko oni zostali wybrani
Do pilnowania prawa...

Żołnierze...

Cóż my o nich wiemy?
Prawie nic... A dyskutujemy...

Smile

ggratki gratki Smile

nnawet tego wiersza nieczytałem ale gratki ... Laughing

bardzo mi się podoba Smile

bardzo ladny wiersz ,serio pisz wiecej bo naprwade potrafisz .